ขอฝากถึง “คนบ้างาน” จนลืมคนที่คอยห่วงใยอยู่ข้างหลัง(เขียนไว้ดีมาก)

ขยันมากไป มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ดีเลย และเรื่องต่อไปนี้คือ “ค่าโ ง่”จากคนบ้างานที่อย ากสอนคนบ้างาน ให้เข้า

ใจเมื่อทุกอย่างมีราคาที่ต้องจ่าย ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆแล้วบางครั้ง ความสำเร็จ ก็ต้องแลกด้วยการสูญเสีย บางอย่าง

เมื่อ 39 ปีที่แล้ว

ผมเองได้เริ่มต้น ทำงานกับบริษัทการเงิ น ที่มีขนาดใหญ่อันดับ 3 ของโลก

เมื่อ35ปีที่แล้ว

ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก เราสัญญาว่าจะสร้างอนาคตร่วมกันเธอคนนั้นจะเป็นคนข้างหลัง

เพื่อให้ผมประสบความสำเร็จทางการงานและในขณะที่การงานของผมก้าวหน้าไปมาก

เมื่อ 29 ปีที่แล้ว

ภรรย าของผมได้คลอดลูกชายคนแรกให้ผม ขณะที่ผมติดประชุมที่ญี่ปุ่นและผมขอโทษเธอ

ผมสัญญากับเธอว่า จะขอเวลาทำงานอีกสักระยะเพื่อครอบครัวให้ได้สบายกว่านี้ แล้วผม

กลับเมืองไทยรับขวัญลูกและขอโทษภรรย าด้วยตำแหน่งงานที่ก้าวหน้าฝันของเราใกล้เป็นจริงแล้ว

เมื่อ 24 ปีที่แล้ว

เธอคลอดลูกสาว ที่เราเฝ้ารอคอย และผมเอง ได้เห็นหน้าลูกสาวเพียงวันเดียว เพราะต้องเดินทางไปประชุมใหญ่ที่ออสเตรเลีย

ผมบอกกับเธอว่าจะทำงานอีกไม่นาน แล้วเวลาทั้งหมดที่มีจะเป็นของครอบครัวตลอดไปเพื่อทดแทนเวลาที่ผ่านมา

เมื่อ 13 ปีที่แล้ว

งานของผมได้ก้าวหน้าจนก้าวขึ้นเป็นเบอร์ 2 ในภาคพื้นเอเชียแปซิคฟิคซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีมาก แต่ภรรย าผม

เธอขอ“หย่า” เพื่อเริ่มชีวิตใหม่ที่เธอบอกว่าผมไม่เคยให้เธอ แล้วสุดท้ายเธอบอกว่า ชีวิตคู่ไม่ได้ต้องการแค่

ทรัพย์สินเงิ นทอง จนเกินเก็บ แต่ต้องการความอบอุ่นมั่นใจจากอ้อมกอดคนเป็นสามีเติมเต็ม ในคืนอ้างว้าง

มากกว่าแล้วเธอก็แยกจากไป ส่วนลูกปู่ และย่าท่านจะดูแลอย่างดี

เมื่อ 10 ปีที่แล้ว

ลูกชายคนโตซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์เพื่อน ประสบอุบัติเหตุและเขาได้จากไปผมบินกลับจากญี่ปุ่น ทั้งๆที่มีงานสัมนาสำคัญ

และแม่บอกว่าลูกชายเกเรเลี้ยงย ากผมกอดลูกสาวบอกกับเธอว่า พ่อไม่ดีเอง ต่อไปพ่อจะให้ทุกอย่างขอเวลาอีกนิดนะ

เมื่อ 7 ปีที่แล้ว

ก่อนแม่สิ้นใจ แม่บอกกับผมว่าอย่าเอาแต่ทำงานจนลืมว่าลูกต้องการอ้อมกอดจากพ่ออย่าปล่อยให้เธอรอคอยอย่างตั้งตารอ

เมื่อ 5 ปีที่แล้ว

พ่อจากไป ตามแ ม่ญาติๆก็พากันพูดคุยโดยที่ผมแอบได้ยินว่า พ่อตรอมใจที่แม่จากไปกับเรื่องหลานสาวตามผู้ชายข้างบ้าน

ไปอยู่ทางใต้แกมัวโทษแต่ตัวเองว่าเลี้ยงหลานได้ไม่ดี ขณะที่ผมก้าวสู่จุดสูงสุดทางการงานแล้วผมมีทุกอย่างที่ต้องการ

และสิ่งที่ผมได้มาไม่มีอะไรได้มาฟรีเพราะการสูญเสีย บางอย่างแลกกับความสำเร็จมันคุ้มค่าจริงหรอ?ต่อไปผมจะกลับ

ไปชดเชยเวลาที่ผมโกงไปจากครอบครัวและล่าสุด3ปีที่แล้วหมอบอกว่าผมเป็นโ รคซึมเศร้าต้องกินย าน่าแปลกอยูนะ

ที่ผมมีครบทุกอย่างแต่กลับอ้างว้างคนที่รักจริงๆก็ไม่มีมีแต่คนจ้อง จะกอบโกยไม่มีใครเหมือนพ่อแม่ภรรย าและลูกๆของผม

เลยตอนนี้ผมเข้าใจสิ่งที่ภรรย าผมบอกแล้วถึงตอนนี้แล้วมันสายไปไม่มีใครทนรอคอยย าวนานผมยอมแลกทุกอย่างกับการเป็นคน

หาเช้ากินค่ำพออยู่พอกินแค่ให้ได้อยู่ร่วมกับทุกคนสักช่วงชีวิตหนึ่งก็ยังดีใครที่เป็นแบบผมคิดให้ดีนะว่ามันคุ้มหรือเปล่า

ขอบคุณที่มา : มดงานบ้านรอยยิ้ม