หลายคนเข้าใจว่า “พ่อแม่ในอดีตส่วนใหญ่ คิดแบบมีลูกเพื่อเอามาใช้งานเช่น ช่วยทำนา ทำสวนและเอาไว้หาเลี้ยงส่งเงินให้ตัวเองยามชรา ซึ่งมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ในสมัยโบราณ
จึงมีพ่อแม่นำคำว่า กตัญญูมาใช้แบบผิด ๆคือเข้าข้างตัวเองว่ากตัญญู คือ ต้องส่งเงินให้พ่อแม่ ทั้งๆที่พ่อแม่เองก็ยังมีแรงทำมาหากิน แต่ไม่อยากทำเลย ผลักภาระตัวเองมาให้ลูก
”พ่อแม่บางคนนั้น ทันทีที่ลูกๆ ทำงานได้ พ่อแม่ก็หยุดทำงานทันทีทั้งที่ยังมีแรงและหางานทำได้ แล้วมาพึ่งพิงลูกสุดตัว สูบเอาทุกอย่างของลูก ทั้งชีวิตเสมือนลูกเป็นเครื่องจักร
หาเงินไม่คิดว่าลูกเป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องเติบโต
อยากให้คุณอ่านบทความนี้ให้จบแล้วคุณจะเข้าใจแม่มากขึ้น
มีชายหนุ่มคนหนึ่ง ชื่อสันติ เพิ่งเป็นเศรษฐีด้วยลำแข้งตัวเอง เมื่อไม่กี่ปีก่อนมารดาของสันติสิ้นบุญที่บ้านนอก สันติไปร่วมงานอาลัยทั้งที่สันติไม่ชอบมารดาเลยเพราะมารดาของสันติ
เอาแต่ขอเงินจากสันติเดือนไหนที่สันติไม่ได้ส่งเงินกลับบ้านแม่ของสันติจะโทรมาเปิดปากก็ด่ าขโ ม งโฉ งเฉ งเป็นแม่ประเภทที่เอาแต่เงินจริงยิ่งรวย มากขึ้นเท่าไรแม่ก็ยิ่งขอเงินมากขึ้น
เท่านั้นแต่เมื่อกลับถึงบ้านสันติก็ยังอดร้องไห้โฮไม่ได้เพราะสันติยังตะขิตตะขวงใจที่ต้องไปทำงานไกลไม่ได้อยู่ดูแลมารดาแม้จะเป็นแม่ที่”เอาแต่เงิน“สันติก็ยังอดรู้สึกติดค้างมารดาไม่ได้
หลังงานอาลัยก่อนที่สันติจะกลับพี่ใหญ่ของสันติได้ยื่นซองเล็กซองหนึ่งให้สันติบอกว่ามารดาสั่งนักสั่งหนาว่าต้องมอบให้สันติเปิดซองออกอย่างระมัดระวังในนั้นมีสมุดเงินฝากธนาคาร
เล่มหนึ่งและจดหมายฉบับหนึ่งสมุดเงินฝากเป็นชื่อของสันติมีเงินฝากเป็นหลายสิบล้านบาทในจดหมายเขียนว่า…“ลูกชายในบรรดาลูกของแม่คนที่ทำให้แม่กังวลมากที่สุดคือลูกตั้งแต่เล็ก
ลูกไม่ขยันเรียนหนังสือสุ รุ่ ยสุ ร่ า ยแถมใจกว้างกับเพื่อนฝูงพอลูกจะขอมาสู้ในเมืองหลวงแม่ก็กังวลเพียงว่าลูกจะตกระกำเป็นไ อ้จ รจั ดดังนั้นแม่จึงบังคับให้ลูกส่งเงินกลับมาให้แม่ทุกเดือน
เพื่อจะได้ ก ร ะ ตุ้ น ให้ลูกไปหาเงินให้มากขึ้นในขณะเดียวกันก็เป็นการช่วยลูกเก็บเงินอีกทางหนึ่งเงินที่ลูกให้แม่แม่ไม่ได้ใช้แม้แต่แดงเดียวพี่ชายของลูกดูแลแม่ดีอยู่แล้วตอนนี้ลูก
เอาไปใช้ให้คุ้มเถิด “พออ่านจบสันติทรุดลงบนพื้นทรุดอยู่เช่นนั้น เป็นนานถ้ายังมีพ่อแม่อยู่ก็แค่ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดอย่าทำอะไรที่จะรู้สึกเสียใจภายหลังก็พอทุกคนเกิดมาแบบงงๆ แถมยัง
พ่วงความเข้าใจผิด ว่าเพิ่งเกิดมาครั้งแรกเหมือนกันทั้งนั้น มีแต่คนที่รู้ความจริงแค่หยิบมือเดียวเท่านั้น ที่เห็นเรื่องแบบนี้แล้วเกิดความสลดสังเวช …คนเราเกิดมาพร้อมหนี้ที่ต้องจ่าย ไม่ว่า
จะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม เจ้าหนี้คนแรกสุดของเราคือพ่อแม่เรานี่แหล่ะที่คุณต้องมาเจอพ่อกับแม่แบบนี้ ก็เพราะว่าคุณเคยเป็นพ่อและแม่แบบนี้มาก่อน ถ้าคุณต้องการจะหลุดพ้นจากวงจรนี้อย่าได้
คิดหนี แต่ให้สู้ พย ายามเปลี่ยนทัศนคติของพ่อกับแม่ ให้ได้ด้วยความกตัญญู ต่อให้พูดแล้วไม่มีอะไรดีขึ้น ก็ต้องพูดมันเข้าไป แต่อย่าพูดด้วยอารมณ์ ให้พูดด้วยความจริงใจทุกครั้งที่ให้เงิน
พวกเขาก็ ขออโหสิกรรมไปพร้อมๆกัน ถ้าคุณไม่หนีหนี้เสียอย่างเดียว วันหนึ่งมันก็หมดหนี้ได้เองครับ ต่อให้คุณหนีหนี้ในชาตินี้ ชาติหน้าคุณจะเจอ “หนักกว่า” เดิมอีก เพราะโดนเพิ่มโทษ
ของการหนีครั้งก่อนเข้าไปด้วย ที่คุณต้องเจอหนักขนาดนี้ ก็คงเพราะเคยหนีมาหลายครั้งแล้วนั่นแหล่ะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้อดทนใช้ความกตัญญูกตเวทีเอาชนะเกมกรรมนี้ให้ได้
คุณต้องช่วยตัวเองเพราะ ไม่มีใครช่วยคุณได้ คนเราทำอะไรไว้ ก็ต้องแก้ไขมันด้วยตนเอง และการได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นโอกาสประเสริฐที่สุดที่เราจะแก้ไขมันไม่ว่าเราจะโตมาแบบไหน จงรู้
เอาไว้ว่า“พ่อและแม่เป็นบุคคลสำคัญที่สุดในชีวิต ของมนุษย์แต่ละคน ทั้งสองคือผู้ให้กำเนิด ผู้เลี้ยงดู อบรมสั่งสอนลูกตั้งแต่ยังเป็นทารกแบเบาะด้วยความเหนื่อยยากลำบาก จนเขาเติบโต
เป็นผู้ใหญ่มีงานมีการและครอบครัวเป็นของตนเอง”
ขอบคุณที่มา : p a r i n y a c h e e w i t
