เรื่องจริงบางเรื่อง ก็เป็นเรื่องที่หลายคน ไม่ทันได้คิดไม่ทันได้นึกถึง หากได้ฟังแล้วมันอาจจะจุก และเหมือนเป็นการดูถูกหรือทำให้ เ จ็ บ ใจแต่หากมองดีๆ ก็จะเห็นได้ว่าหลายๆ อย่าง
คือความจริงที่ใครหลายคนเป็น เ จ็ บ แต่จริง เจ้าของร้านทอง ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง กับบางคน ทั้งหมดที่มีในชีวิต ขนมาผูกไว้ที่แขน แขวนที่คอหมดเจ้าของโชว์รูมรถ ปั่นจักรยานไป
กินโจ๊ก 5 กิโลเมตร กลับอีก 5 กิโลมตร วันไหนฝนตก ขับกะบะเก่าๆ ไปซื้อโจ๊กให้เมีย คนบางคน จะทำทุกวิถีทางให้รู้ว่าตัวฉันมีรถหรูหราเจ้าของปั๊มน้ำมัน ขับเวฟไปกินก๋วยเตี๋ยวกับลูก
บางคนเห็นแดดร้อน จ้างมอร์ไซค์รับจ้างไปซื้อข้าวผัดคนมีร้อยล้าน ตื่นตี 5 มาเปิดร้าน ทำงาน นอนอีกที 4-5 ทุ่ม บางคนรายได้ 2-3 หมื่น ตื่น 8 โมงเลิก 4 โมงเย็นบอกลำบากเจ้ขายของ
บางคน ขายได้วันละแสน เก็บทุกบาทอย่างดี ใส่ตู้เซฟ รีบเอาเข้าแบงค์ คนบางคน มีไม่กี่แสน เอามาเรียงเอามาจัดภาพ ถ่ายรูปโชว์ ลงโซเชี่ยลให้โลกรู้ ว่าตัวฉันมีเฮียขายส่งอะไหล่รถ
ทั่วอีสาน มีหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้าน กับกาแฟร้านสะดวกซื้อผู้จัดการบริษัทของอาเฮีย กินกาแฟแก้วเกือบร้อยเจ้าของร้านอาหารใหญ่ เอาข้าวเหลือกลับไปกินบ้าน พนักงานเสิร์ฟ
ร้านเขาเทกุ้งที่เป็นตัวๆ ที่ลูกค้ากินเหลือทิ้ง หลังเลิกงานไปเช็คอินร้านเที่ยวกลางคืน พร้อมถ่ายรูปโชว์เศรษฐีร้านขายส่ง ลูกทุกคนมีเงินเดือน จากการทำงานช่วยที่บ้าน ถัดไปอีกซอย
ลูกเรียนกรุงเทพบ่น ต้องการมีต้องการได้โทรศัพท์ใหม่ รีบรูดบัตรซื้อให้ไวพอๆ กับ 4G ร้านขายส่งปลาทะเลในตลาดแห่งนึง ขายได้วันเป็นแสน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง
แต่ลูกน้องใส่เสื้อแบรนด์ห้าง ราคาหลักพันมาทำงานฟังจบ ผมคิดค้านว่า ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะวะ คนเราหาเงินมาแล้วไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข แล้วจะหาไปทำไม รวยแล้ว
จะใช้ชีวิตยังไง จะพูดไงก็ได้เขาตอบผมว่า คิดถูกแล้วที่บอกว่า รว ยแล้วจะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ แต่จนอยู่ยังลำบากอยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ ไม่ได้ผมจุก เพราะมันจริง ถ้ายังไม่รวย ไม่มีสิทธิ์ใช้
ชีวิตยังไงก็ได้ มันไม่ใช่ว่าเราไม่มีสิทธิที่จะใช้ชีวิตไปเสียทีเดียวแต่หากมันเกินตัวไปมากทำตามความต้องการไปมาก สุดท้าย แล้วเราเองนี่แหละที่จะลำบาก เหนื่อยหรือยังชีวิตเซินเจิ้น
ใช้ชีวิตบนความพอดี แค่นี้ชีวิตก็มีความสุข แล้วความตื่นรู้อย่างพอดีในทุกๆ ย่างก้าวของชีวิต จึงเป็นเรื่องสำคัญที่คอยย้ำเตือนเราว่า เราใช้ชีวิตขาดๆ เกินๆ หรือใช้ชีวิตอย่างพอดีในตอนนี้
ลองเอาคำถามนี้ไปถามตัวเองดูบ้างก็ดี เพราะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าชีวิตเรา เรื่อยเปื่อยเหลือเกินกับสิ่งล่อตาล่อใจที่มาไวไปไว แล้วเรายังต้องตะครุบให้ทันเหมือนเสือล่า เ ห ยื่ อ เราปล่อย
ความเรื่อยเปื่อย นี้ให้ใจมันไหลตามสิ่งพวกนั้น ภาวะความไม่พอดี จึงเกิดขึ้นในชีวิตและความทุกข์ก็ตามมาอย่างไม่ทันได้ถามเรา หากเลือกที่จะเริ่มต้นอีกครั้ง ตบๆ ชีวิตให้เข้ารูปเข้ารอย
เพื่อมุ่งไปสู่ความพอดีในระยะยาว ก็ควรต้องดึงสติกันมาใช้ให้ชีวิตมีเหตุมีผลบ้าง แล้วความสุข ก็น่าจะเข้ามาเป็นจุดเริ่มต้นในทุกๆ ก้าวที่คุณเลือกเดิน ก็เพราะว่ามันพอดี ที่เรานำมาฝากนี้
ไม่ได้หมายความว่า ต้องรอให้รวยอย่างเดียว ก่อนถึงจะมีสิทธิใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการ และก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องก้มหน้าก้มตา และยอมรับความจนใช้ชีวิต อย่างเจียมตัว อย่าไป
ต้องการได้ต้องการมี เราไม่ได้หมายความแบบนั้น หากมองตามความเป็นจริงเราต้องเข้าใจ ก่อนว่าประเทศเรานั้นไม่ได้เอื้ออำนวย และให้ความเท่าเทียมกับทุกคน ในขณะที่เรายังต้อง
เรียกร้องสิทธิขั้นพื้นฐานและความเท่าเทียมอยู่นั้น ในตอนที่เรายังไม่มีหรือมีน้อยอย่างน้อย เราต้องรู้จักวางแผนการใช้เงิน และการใช้ชีวิตไม่ผิดที่คุณจะใช้ของแพงแบรนด์หรู แต่คุณก็
ต้องจัดสรรทุกอย่างให้ลงตัวเพื่อที่สุดท้ายแล้วคุณเองจะได้ไม่ลำบาก
ขอบคุณที่มา : สิริทัศน์ สมเสงี่ยม
