เจ้าของร้านทอง… ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง แต่ลูกจ้าง…(บางคน)ทั้งหมดที่มีในชีวิต ขนมาผูกไว้ที่แขนแขวนที่คอหมด
เจ้าของโชว์รูมรถ… ขับมอไซค์คันเก่าไปซื้อ ส้มตำหน้าปากซอยแต่ลูกจ้าง…(บางคน)จะทำทุกวิถีทางเพื่อประกาศให้โลกรู้ว่ามีรถหรูขับ
เจ้าของกิจการ…ตื่นตี 5 มาเปิดร้าน ทำงานเก็บร้าน นอนอีกที 4-5 ทุ่มแต่ลูกจ้าง…(บางคน) ตื่น 8 โมงเลิก 5 โมงเย็นบอก…“ลำบาก”
เจ้าของเขียงห มู ข า ยได้วันละหมื่น เก็บทุกบาทอย่างดีใส่ไว้ตู้เซฟ สิ้นเดือนรีบเอาเข้าแบงค์
แต่ลูกจ้าง… (บางคน)มีเงินแสนก้อนเดียวในชีวิตเอามาวางเรียงถ่ายรูปโช ว์ลงโซ เ ชี่ยล ให้โลก (โจ ร)รู้..ว่ากูมี
เฮียขายส่งอะไหล่รถทั่วจังหวัด มีกิจการหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้ า นกับกาแฟ 7-11
แต่ลูกจ้าง… (บางคน)ของอาเฮีย ซื้ อ กาแฟแก้วละสองร้อย เพื่อถ่ายรูปอัพลงเฟ สแล้วมาบ่นกับเฮียว่า…
ปลายเดือนไม่มีเงินซื้ อ ข้าวกิน ขอเบิกล่วงหน้า
เศรษฐีร้านขายส่ง สอนให้ลูกทุกคนทำงานหารายได้พิเศษเพื่อมีเงินเก็บไปซื้ อ ของฟุ่มเฟือยที่อย า กได้เอง
ถัดไปข้างบ้ า น ส่งลูกเรียนกรุงเทพ ลูกบ่นอย า กได้โทรศัพท์ใหม่ รีบรูดบัตรซื้ อ ให้
เจ๊ร้านขายส่งปลาทะเล ในตลาดแห่งนึง ข า ยได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง
แต่ลูกจ้าง… (บางคน)ใส่เสื้อแบร น ด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน
“อ่ านจบคุณอาจค้านว่า…”ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะว่ะ…?
คนเราหาเงินมาแล้วไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข แล้วจะหาไปทำไม…?
ผมก็จะตอบกลับไปว่า… “รวยแล้ว” จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้
แต่ถ้ายัง “จน” อยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ (ไม่ได้…!) ผมจุก… เพราะมันจริงถ้ายังไม่รวย…ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตยังไงก็ได้…!!
เพราะสุดท้าย…ความอ ว ด ติดหรู จมไม่ลง… มันจะตกเป็นภาระต่อในคนรุ่นหลัง
เหนื่อยหรือยังชีวิต…จ อ ม ปลอ ม?ชีวิตที่ต้องสร้างภาพ ถ่ า ยรูปอัพลงเฟ ส ว่า…ตัวเองหรู ว่าตัวเองมี
แต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังกว่าจะได้มา ต้องเป็นหนี้แค่ไหน
ถ้าคิดเป็น ชีวิตก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้ ถ้าคิดไม่เป็น…ก็จงอยู่แบบเดิมต่อไป
ขอบคุณที่มา : คุณ สิริทัศน์ สมเสงี่ยม / b i t c o r e t e c h.
